Alamat ng Pinya

 

Ang Alamat ng Pinya

Tauhan sa Kwento

- Ang Mag-inang si Aling Rosa at Pinang.

Tagpuan sa Kwento

-Sa Bahay nilang malayo ang pook.

Kwento

Noong unang panahon, may mag-inang nakatira sa isang malayong pook: si Aling Rosa at ang kanyang anak na si Pinang. Mahal na mahal ni Aling Rosa si Pinang, kaya’t lumaki ito sa layaw. Sinisikap ng ina na turuan si Pinang ng gawaing bahay, ngunit laging nagdadahilan si Pinang na alam na niya ito, kaya’t hinayaan na lang siya ng ina.

Isang araw, nagkasakit si Aling Rosa at hindi makakilos sa bahay, kaya inutusan niya si Pinang na magluto ng lugaw. Sa halip na magbantay, napabayaan ni Pinang ang lugaw dahil sa paglalaro, kaya nasunog ito. Napilitan si Pinang na mag-asikaso sa bahay habang may sakit ang kanyang ina. Subalit palagi siyang nagtatanong kung saan nakalagay ang mga gamit, tulad ng posporo at sandok, dahil hindi niya matandaan ang mga ito. Sa sobrang yamot, sinabi ni Aling Rosa, "Sana’y magkaroon ka ng maraming mata upang makita mo ang lahat at hindi ka na tanong nang tanong."

Pagdating ng gabi, nawala si Pinang at hindi na bumalik. Nabahala si Aling Rosa ngunit hindi siya natagpuan sa kabila ng pagtatanong sa mga kapitbahay. Makalipas ang ilang araw, napansin ni Aling Rosa ang isang kakaibang halaman sa kanyang bakuran na may bunga na hugis-ulo ng tao na napapalibutan ng maliliit na mata. Naalala ni Aling Rosa ang kanyang sinabi kay Pinang at napagtantong tumalab ang kanyang sinabi. Tinawag niya ang halaman na "Pinang," na kalaunan ay naging "pinya."

Mahalagang Aral

- Ang mabuting aral ng kuwentong ito ay ang kahalagahan ng pagiging masipag, mapanuri, at matutong magsikap sa sariling gawain. Mahalaga na magkaroon ng responsibilidad at hindi umasa sa iba sa mga simpleng bagay, dahil ang kasanayan at kaalaman sa gawaing bahay ay makatutulong sa pagtulong at pag-alaga sa kapamilya. Pinapakita rin ng kuwento ang halaga ng pagkontrol sa mga salitang binibitiwan, dahil maaaring magkaroon ito ng epekto sa iba.